ว่าว(Kite) เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่เป็นวัฒนธรรมการละเล่น ที่มีมาช้านานในหลาย ๆ ประเทศ เชื่อกันว่าประเทศที่เป็นผู้คิดค้นว่าว คือประเทศจีน(อีกแล้วครับท่าน) โดยมีบันทึกเก่าสุดย้อนไปถึง 2,000 ปี และมีการนำว่าวมาใช้ในการสงครามหลาย ๆ ครั้งด้วย
สำหรับประเทศไทยเชื่อว่าอย่างน้อยสมัยอยุธยา เพราะมีบันทึกว่าได้ใช้ว่าวจุฬา ในการบรรทุกหม้อดินดำระเบิดใช้ในการศึกกันแล้ว และมาถึงยุครัตนโกสินทร์ที่การเล่นว่าวเป็นการละเล่นที่ได้รับความนิยม โดยเฉพาะคนบางกอก ที่นิยมใช้ท้องสนามหลวง เป็นที่เล่นว่าวกัน(อ้างอิง) รวมทั้งมีการแข่งขัน การประกวดต่าง ๆ มากมาย ต่อมาก็รวมเอาการแสดงว่าวนานาชาติเข้ามาด้วย ทำให้เป็นเทศกาลหรือกิจกรรมที่น่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง
ฤดูกาลที่เหมาะสมสำหรับการเล่นว่าวคือฤดูหนาว เพราะจะมีลมบนที่เหมาะสม อากาศก็กำลังดี ฤดูร้อนก็มีลมสามารถเล่นได้ครับ แต่จะร้อนมากโดยเฉพาะกว่าว่าวจะกินลม คงได้เหงื่อท่วมตัว ส่วนฤดูฝน ลมจะแรงเกินครับ ว่าวอาจขาด หรือโดนฟ้าผ่าได้
วิธีการเล่นว่าว ปกติจะใช้สองคนช่วยกัน คนหนึ่งถือว่าว อีกคนถือสายป่านบังคับว่าว เมื่อคนบังคับเริ่มออกวิ่งสวนทางลม(ต้องวิ่งเร็ว ๆ นะครับ แล้วเผื่อระยะวิ่งเอาไว้ด้วย) อีกคนก็จะปล่อยว่าวในมือในลักษณะโยนขึ้น เมื่อว่าวขึ้นสูงได้ระดับ จะกินลมบนและลอยลมได้โดยไม่ต้องวิ่งแล้ว ก็เริ่มบังคับปรับระดับและทิศทางตามชอบได้เลยครับ ว่าวสมัยใหม่มีการดัดแปลงรูปทรง และลักษณะการบังคับให้ดียิ่งขึ้นอีกครับ บางแบบมีสายว่าว 2 เส้น บังคับฉวัดเฉวียน เลี้ยวได้ตามใจ
ปัจจุบันไม่ต้องลำบากทำว่าวกันเองแล้วครับ สามารถหาซื้อกันได้ง่าย ๆ ตามข้างทาง หรือถ้าอยากจะใช้ฝีมือตัวเองก็ทำกันได้ไม่ยากนัก แต่จะขึ้นรึเปล่านี่อีกเรื่องนึง ^^ หาสนามกว้าง ๆ โล่ง ๆ (ระวังสายไฟด้วยครับ) แล้วมาเล่นว่าวกัน ..
