ต้นไม้กับเมฆ
ต้นไม้แก่ ขอฝน
จากเมฆก้อนน้อย
เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า
น้ำฝนมีอยู่น้อย
กลัวว่ามันคงจะไม่พอ
...ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ
วันต่อมา...
เมฆก้อนน้อยก็ยังคง
บอกเช่นเดิม มันน้อยไป
จึงไม่พร้อมที่จะให้...!!!
เมฆก้อนน้อยจึงเดินทาง
และพยายามสะสมฝน
เพื่อที่จะให้มันมากพอ...!!!
พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ
เมื่อมีปริมาณมากพอ
เมฆน้อยจึงกลับมา...
แต่สิ่งที่พบข้างหน้า
มีเพียงซากต้นไม้แก่
ที่ตายแล้ว...!!!
เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้
แล้วถามว่า...ทำไม ?
ความพยายามของฉัน
ไม่มีค่าเลยเหรอ...!?!
ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้
จึงได้แหงนหน้า........
แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า...
* การที่เราจะให้อะไร?
แก่ใครสักคนที่เรารัก...
มันไม่ต้องรอให้มากพอ
หรือรอความพร้อมอะไรหรอก
ให้เท่าที่มี.....ก็ทำให้คนรับ
ชื่นหัวใจได้..... (heart)
ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี
แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข !!!
อย่าไปรอให้รวย !!!
ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก
อย่าไปรอให้พร้อม !!!
ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก
เพราะคนที่เรารัก...........
อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา !!! *
แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป
เขาฝากบอกเธอไว้ว่า
ถ้าเห็นเธอผ่านมา
ให้บอกเธอว่า..เขารักเธอ
เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตา
ออกมาเป็นเม็ดฝนอย่าง
ไม่ขาดสาย..ให้กับต้นไม้
ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็น
อีกต่อไป..ตลอดกาล !!!
*อ่านกี่ทีก็ชอบ..เพราะเตือนสติได้ดีมาก...ในสิ่งที่เรามองข้าม
บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน 2001(ตึกเวิรด์เทรดถล่ม) หลังจากที่ทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย..!!!.
ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ !!!
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่
ความอดกลั้นน้อยลง...!!!
เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่
ครอบครัวเรากลับเล็กลง...!!!
เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่
สุขภาพกลับแย่ลง...!!!
เรามีความรักน้อยลง แต่
มีความเกลียดมากขึ้น...!!!
เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า.................
แค่การข้ามถนนไปทักทาย
เพื่อนบ้านกลับยากเย็น...!!!
เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่
แค่ห้วงในหัวใจกลับ
ไม่อาจสัมผัสถึง...!!!
เรามีรายได้สูงขึ้น แต่
ศีลธรรมกลับตกต่ำลง...!!!
เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่
สุขภาพแย่ลง...!!!
ทุกวันนี้ ทุกบ้านมีคนหารายได้
ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น
ดังนั้นจากนี้ไปขอให้พวกเรา...
อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้าง
ว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ...!!!
เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่
คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้ว...!!!
จงแสวงหา...การหยั่งรู้ !!!
จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อ
ชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่
โดยไม่ใส่ใจกับความอยาก
จงใช้เวลากับครอบครัว
เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น
กินอาหารให้อร่อย.......
ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป
ชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาที
แห่งความสุข ไม่ใช่เพียง
แค่การอยู่ให้รอด...!!!
เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย
น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ
จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้
เอาคำพูดที่ว่า "สักวันหนึ่ง……" ออกไปเสียจากพจนานุกรม
บอกคนที่เรารักทุกคนว่า
เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหน !
อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง
ที่จะทำอะไรก็ตาม.....
ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น
ทุกวัน..ทุกชั่วโมง..ทุกนาที
มีความหมาย...เราไม่อาจรู้
เลยว่าเมื่อไร?มันจะสิ้นสุดลง !
และเวลานี้….........
ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลา
ที่จะ forword ข้อความนี้
ให้คนที่คุณรักอ่าน แล้วคิดว่า
"สักวันหนึ่งค่อยส่ง" ละก้อ...!
คุณอาจจะไม่มีโอกาสนั้นก็ได้ !?!
ใครจะรู้...ใช่ไหม ?!?
